میشه خدااااااااااااااااااااااااااااااااااارا دید !!!!
{ دیدن خدا }
خدا را با چشم ظاهری نمی توان دید ، ولیکن بواسطه ی حقائق ایمان، خدا را می توانند دید . آیات قرآن هم صراحت بر این معنى دارد .چرا که خداوند بیشتر از بیست مورد دعوت به لقاى خود کرده ؛ و مرادش لقاى سیب و گلابى، انگور و رطب، حوریّه و غلمان، و... هم نیست بلکه مراد لقای خودش خداست !!
ایه قران میفرماید :
قُلْ إِنَّمَآ أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحَى إِلَىَّ أَنَّمَآ إِلَهُکُمْ إِلَهٌ وحِدٌ فَمَن کَانَ یَرْجُوا لِقَآءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلًا صَلِحًا وَ لَا یُشْرِکْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا.
(آیه یکصد و دهمین، از سوره کهف)
«بگو- اى پیغمبر- که اینست و غیر از این نیست که من بشرى مىباشم همانند شما که به من وحى کرده مىشود که: فقط معبود شما معبود واحد است! پس هر کس امید دیدار و لقاى پروردگارش را داشته باشد، باید حتماً کار نیکو انجام دهد و هیچ کس را با پروردگارش انباز و همتا قرار ندهد»!.
این حدیث خیلی جالبه :
یکى سؤال کرد: یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنینَ! هَلْ رَأَیْتَ رَبَّکَ؟! «اى أمیرمؤمنان! آیا تو پروردگارت را دیدهاى؟!» فرمود: کَیْفَ أَعْبُدُ رَبًّا لَمْ أَرَهُ؟! «من چگونه بپرستم پروردگارى را که او را ندیده باشم؟»
سپس براى توضیح مطلب مىفرماید: لَا تَرَاهُ الْعُیُونُ بِمُشَاهَدَةِ الأبْصَارِ؛ وَ لَکِنْ تَرَاهُ الْقُلُوبُ بِحَقَآئِقِ الإیمَانِ
«خدا را چشمها با مشاهده و رویت بصرى نمىبینند، ولیکن دلها او را با حقائق ایمان مىبینند.»
یک مصداق :
اگر بخواهیم یک مصداق هم از هزاران مصداق در باره ی این مطلب بگوییم ،بهترین نمونه و مصداق حضرت زینب سلام الله علیها است ،که بعد از تحمل ان همه مشکلات و سختی ها و اسارت ها وقتی از ایشان پرسیدند که این ماجرا ها رو چه طور دیدی؟
حضرت فرمود : ما رایت الا جمیلا (ندیدم الا زیبایی )
چرا حضرت زینب سلا م الله علیها این حرف را زد چون حضرت به واسطه ی حقایق ایمانش( نه چشم ظاهری ) غیر از خدا چیزی نمیدید !! و همه چیز را از خدا میدید ! بنابراین این جمله ی معروف را به کار بردند !
بنابراین :
خدا را میتوان با حقیقت ایمان دید و برای اثبا ت این مطلب هم ایات قران هست و هم روایات و هم مصادیق فراوان !
ان شالله خداوند توفیق ملاقات خود را بر همه ی ما ارزانی بدارد . الهی امین
جهت مطالعه ی بیشتر به کتاب الله شناسی علامه طهرانی جلد 1 رجوع شود .
منابع :
1- سوره ی کهف . ایه 110
