پروازکده

خوش آمدید

پروازکده

خوش آمدید

آخرین نظرات
  • ۱۷ اسفند ۹۷، ۲۲:۰۵ - حبیب بهبودی
    ممنونم

۱۶ مطلب با موضوع «فضایل امیرالومنین (علیه السلام)» ثبت شده است








مفاخر ایران



یکی دیگر از فضایل حضرت علی علیه السلام این است که مفاخر ایران همه خود را خاک پای حضرت می دانند.

مثلا :



مولانا می فرماید:


هم آدم و هم شیث و هم ایوب و هم ادریس.                                 هم یوسف و هم یونس و هم هود علی بود

هم موسی و هم عیسی و خضر و هم الیاس.                                  هم صالح پیغمبر و وداوود علی بود .

آن کاشف قران که خدا در همه قرآن.                                         کردش صفت عصمت و بستود علی بود

این کفر نباشد سخن کفر نه این است                                                 تا هست علی باشد و تا بود علی بود

(مثنوی)




حافظ می فرماید:


مردی زکننده ی در خیبر پرس.                                                    اسرار کرم زخواجه ی قنبر پرس

گر طالب فیض حق به صدقی حافظ.                                     سرچشمه ی آن زساقی کوثر پرس

(رباعیات حافظ)



سعدی می فرماید :


فردا که هر کسی به شفیعی زند دست

ماییم و دست و دامان معصوم مرتضی




و همچنین بو علی سینا ،

شیخ بهایی،

ملا صدرا ،

شیخ محمود شبستری ،

شمس تبریزی ،

خیام ،

عطار نیشابوری،

بابا طاهر و.....همه خود را خاک پای امیرالومنین علیه السلام می دانستند.



ان شاالله همه ی ما از دست ساقی کوثر سیراب و متنعم شویم. الهی امین .



۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ فروردين ۹۸ ، ۲۲:۲۵
حبیب بهبودی


هر چی سوال دارید بپرسید




یکی دیگر از فضایل حضرت علی علیه السلام این است که حضرت به تمام سوالات در تمام موضوعات جواب می دانند به طوری که شخص مخاطب حیرت زده باقی می ماند.

مثلا :

روزی یک شخص یهودی آمد مسجد و به عمر گفت اگر خدا در آسمان هست پس زمین خدا ندارد؟

عمر گفت این فرد کافر شده بگیرد این فرد را بزنید! و آن شخص یهودی را تا جایی که امکان داشت زدند!

بعد از این ماجرا این فرد یهودی در بین راه حضرت علی علیه السلام را می بیند و همین سوال را از حضرت می کند، حضرت طوری پاسخ می دهند که آن شخص بلافاصله می گوید .

اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ان محمد الرسول الله و اشهد ان علی ولی الله .


در قضاوت ها در فقه در روایات در فصاحت در بلاغت در خطابه در فلسفه و حکمت در هندسه و ریاضی در نجوم در طب در آشنایی به تورات و انجیل و .... حضرت سرآمد بودند و بار ها فرموده اند.

سلونی قبل ان تفقدونی فلانا بطرق السماء اعلم منی بطرق الارض.

ای مردم بپرسید از من پیش از آنکه مرا نیابید و من از جهان رخت بر بندم زیرا که من به راه های آسمان آگاه تر هستم تا زمین!!(۱)


نتیجه:

امام باید به تمام سوالات انسان بدون درنگ و تامل و شک و تردید جواب بدهد که حضرت این طور بودند . و این یک راه برای تشخیص امام واقعی می باشد .


منبع:

۱-نهج البلاغه خطبه ی ۱۸۷

۲_ برای مطالعه ی بیشتر به کتاب امام شناسی علامه طهرانی جلد ۱۲ ص ۲۱۵تاص۳۰۵مراجعه کنید .


۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۲ اسفند ۹۷ ، ۰۰:۰۱
حبیب بهبودی




فصاحت و بلاغت


حضرت علی علیه السلام از لحاظ فصاحت و بلاغت و خطبه خواندن از تمام افراد بشر بالاتر بود.

یک مثال بزنم تا کامل متوجه شویم .

این خطبه بهترین معنا را دارد اما به صورت عجیبی اصلا نقطه ندارد !!


‹‹الحمد لله اهل الحمد و ماواه و له اوکد الحمد و احلاه و اسرع الحمد و اسراه و اطهر الحمد و اسماه و اکرم الحمد و اولاه , الحمدلله الملک المحمود و المالک الودود مصور کل مولود و مآل کل مطرود, ساطح المهاد و موطد الاطواد و مرسل الامطار و مسهل الاوطار, عالم الاسرار و مدرکها و مدمرالاملاک و مهلکها و مکور الدهور و مکررها و مورد الامور و مصدرها, عم سماحه و کمل رکامه و همل , وطاوع السوال و الامل و اوسع الرمل و ارمل , احمده حمدا ممدودا و اوحده کما وحه الاواه , و هوالله لااله للامم سواه و لا صادع لما عدله و سواه ارسل محمدا علما للاسلام و اماما للحکام و مسدد اللرعاع و معطل احکام ود و سواع , اعلم و علم و حکم و ائحکم , اصل الاصول و مهد, واکد الموعود واوعد, اوصل الله له الاکرام و اودع روحه السلام , و رحم آله واهله الکرام , ما دمع رائل و ملع دائل و طلع هلال و سمع اهلال . اعملوا رعاکم الله اصلح الاعمال و اسلکوا مسالک الحلال , و اطرحوا الحرام و دعوه واسمعوا امرالله وعوه و صلوا لارحام وراعوها و عاصوا الاهوائ و اردعوها و صاهروا ائهل الصلاح والورع , و صارموا رهط اللهو والطمع , و مصاهرکم اطهرالاحرار مولداو اسراهم سوئددا واحلاهم موردا وها, هو امکم و حل حرمکم ممسکا عروسکم المکرمه و ماهر الهاکما مهر رسول الله (ص ) ام سلمه و هو اکرم صهر اودع الاولاد و ملک ما اراد, و ماسها مملکه ولاوهم , ولاوکس صلاحه ولاوصم , اسال الله لکم احماد وصاله و دوام اسعاده والهم کلا اصلاح حاله و الاعداد لمآله و معاده وله الحمد السرمد والمدح لرسوله احمد(ص )؛


این خطبه ی حضرت علی علیه السلام بدون الف است در حالی که اکثر کلمات عربی داری الف و لام می باشد.


«حَمِدتُ مَن عَظُمَت مِنَّتُهُ، وَ سَبَغَت نِعمَتُهُ، وَ سَبَقَت رَحمَتُهُ، وَ تَمَّت کَلِمَتُهُ، وَ نَفَذَت مَشیَّتُهُ، وَ بَلَغَت حُجَّتُهُ، و عَدَلَت قَضیَّتُهُ، وَ حَمِدتُ حَمَدَ مُقِرٍّ بِرُبوبیَّتِهِ، مُتَخَضِّعٍ لِعُبودیَّتِهِ، مُتَنَصِّلٍ مِن خَطیئتِهِ، مُعتَرِفٍ بِتَوحیَدِهِ، مُستَعیذٍ مِن وَعیدِهِ، مُؤَمِّلٍ مِن رَبِّهِ مَغفِرَةً تُنجیهِ، یَومَ یُشغَلُ عَن فَصیلَتِهِ وَ بَنیهِ، وَ نَستَعینُهُ، وَ نَستَرشِدُهُ، وَ نُؤمِنُ بِهِ، وَ نَتَوَکَّلُ عَلَیهِ، وَ شَهِدتُ لَهُ بِضَمیرٍ مُخلِصٍ موقِنٍ، وَ فَرَّدَتُهُ تَفریدَ مُؤمِنٍ مُتقِنٍ، وَ وَحَّدَتُهُ تَوحیدَ عَبدٍ مُذعِنٍ لَیسَ لَهُ شَریکٌ فی مُلکِهِ، وَ لَم یَکُن لَهُ وَلیٌّ فی صُنعِهِ، جَلَّ عَن مُشیرٍ وَ وَزیرٍ، وَ تَنَزَّهَ عَن مِثلٍ وَ نَظیرٍ، عَلِمَ فَسَتَرَ، وَ بَطَنَ فَخَبَرَ، وَ مَلَکَ، فَقَهَرَ، وَعُصیَ فَغَفَرَ، وَ عُبِدَ فَشَکَرَ، وَ حَکَمَ فَعَدَلَ، وَ تَکَرَّمَ وَ تَفَضَّلَ، لَم یَزَل وَ لَم یَزولَ، وَ لیسَ کَمِثلِهِ شَیءٌ، وَهُوَ قَبلَ کُلِّ شَیءٍ وَ بَعدَ کُلِّ شَیءٍ، رَبٌّ مُتَفَرِّدٌ بِعِزَّتِهِ، مَتَمَلِّکٌ بِقُوَّتِهِ، مُتَقَدِّسٌ بِعُلُوِّهِ، مُتَکَبِّرٌ بِسُمُوِّهِ لَیسَ یُدرِکُهُ بَصَرٌ، وَ لَم یُحِط بِهِ نَظَرٌ، قَویٌ، مَنیعٌ، بَصیرٌ، سَمیعٌ، علیٌّ، حَکیمٌ، رَئوفٌ، رَحیمٌ، عَزیزٌ، عَلیمٌ، عَجَزَ فی وَصفِهِ مَن یَصِفُهُ، وَ ضَلَّ فی نَعتِهِ مَن یَعرِفُهُ، قَرُبَ فَبَعُدَ، وَ بَعُدَ فَقَرُبَ، یُجیبُ دَعوَةَ مَن یَدعوهُ، وَ یَرزُقُ عَبدَهُ وَ یَحبوهُ، ذو لُطفٍ خَفیٍّ، وَ بَطشٍ قَویٍّ، وَ رَحمَةٍ موسِعَةٍ، وَ عُقوبَةٍ موجِعَةٍ، رَحمَتُهُ جَنَّةٌ عَریضَةٌ مونِقَةٌ، وَ عُقوبَتُهُ حَجیمٌ مؤصَدَةٌ موبِقَةٌ، وَ شَهِدتُ بِبَعثِ مُحَمَّدٍ عَبدِهِ وَ رَسولِهِ صَفیِّهِ وَ حَبیبِهِ وَ خَلیلِهِ، بَعَثَهُ فی خَیرِ عَصرٍ، وَ حینَ فَترَةٍ، وَ کُفرٍ، رَحمَةً لِعَبیدِهِ، وَ مِنَّةً لِمَزیدِهِ، خَتَمَ بِهِ نُبُوَّتَهُ، وَ قَوّی بِهِ حُجَّتَهُ، فَوَعَظَ، وَ نَصَحَ، وَ بَلَّغَ، وَ کَدَحَ، رَؤفٌ بِکُلِّ مُؤمِنٍ، رَحیمٌ، ولیٌّ، سَخیٌّ، ذَکیٌّ، رَضیٌّ، عَلَیهِ رَحمَةٌ، وَ تَسلیمٌ، وَ بَرَکَةٌ، وَ تَعظیمٌ، وَ تَکریمٌ مِن رَبٍّ غَفورٍ رَحیمٍ، قَریبٍ مُجیبٍ، وَصیَّتُکُم مَعشَرَ مَن حَضَرَنی، بِتَقوی رَبِّکُم، وَ ذَکَّرتُکُم بِسُنَّةِ نَبیِّکُم، فَعَلَیکُم بِرَهبَةٍ تُسَکِّنُ قُلوبَکُم، وَ خَشیَةٍ تَذری دُموعَکُم، وَ تَقیَّةٍ تُنجیکُم یَومَ یُذهِلُکُم، وَ تُبلیکُم یَومَ یَفوزُ فیهِ مَن ثَقُلَ وَزنَ حَسَنَتِهِ، وَ خَفَّ وَزنَ سَیِّئَتِهِ، وَ لتَکُن مَسئَلَتُکُم مَسئَلَةَ ذُلٍّ، وَ خُضوعٍ، وَ شُکرٍ، وَ خُشوعٍ، وَ تَوبَةٍ، وَ نَزوعٍ، وَ نَدَمٍ وَ رُجوعٍ، وَ لیَغتَنِم کُلُّ مُغتَنَمٍ مِنکُم، صِحَّتَهُ قَبلَ سُقمِهِ، وَ شَیبَتَهُ قَبلَ هِرَمِهِ، وَ سِعَتَهُ قَبلَ عَدَمِهِ، وَ خَلوَتَهُ قَبلَ شُغلِهِ، وَ حَضَرَهُ قَبلَ سَفَرِهِ، قَبلَ هُوَ یَکبُرُ، وَ یَهرَمُ، وَیَمرَضُ، وَ یَسقَمُ، وَ یُمِلُّهُ طَبیبُهُ، وَ یُعرِضُ عَنهُ جَیِبُهُ، وَ یَتَغَیَّرَ عَقلُهُ، وَ لیَقطِعُ عُمرُهُ، ثُمَّ قیلَ هُوَ مَوَعوکَ، وَ جِسمُهُ مَنهوکٌ، قَد جَدَّ فی نَزعٍ شَدیدٍ، وَ حَضَرَهُ کُلُّ قریبٍ وَ بَعیدٍ، فَشَخَصَ بِبَصَرِهِ، وَ طَمَحَ بِنَظَرِهِ، وَ رَشَحَ جَبینُهُ، وَ سَکَنَ حَنینُهُ، وَ جُذِبَت نَفسُهُ، وَ نُکِبَت عِرسُهُ، وَ حُفِرَ رَمسُهُ، وَ یُتِمَّ مِنهُ وُلدُهُ، وَ تَفَرَقَ عَنهُ عَدَدُهُ، وَ قُسِّمَ جَمعُهُ، وَ ذَهَبَ بَصَرُهُ وَ سَمعُهُ، وَ کُفِّنَ، وَ مُدِّدَ، وَ وُجِّهَ، وَ جُرِّدَ، وَ غُسِّلَ، وَ عُرِیَ، وَ نُشِفَ، وَ سُجِیَ، وَ بُسِطَ لَهُ، وَ نُشِرَ عَلَیهِ کَفَنُهُ، وَ شُدَّ مِنهُ ذَقَنُهُ، وَ قُمِّصَ، وَ عُمِّمَ، وَ لُفَّ، وَ وُدِعَّ، وَ سُلِّمَ، وَ حُمَلِ فَوقَ سَریرٍ، وَ صُلِّیَ عَلَیهِ بِتَکبیرٍ، وَ نُقِلَ مِن دورٍ مُزَخرَفَةٍ، وَ قُصورٍ مُشَیَّدَةٍ، وَ حَجُرٍ مُنَضَّدَةٍ، فَجُعِلَ فی ضَریحٍ مَلحودَةٍ، ضَیِّقٍ مَرصوصٍ بِلبنٍ، مَنضودٍ، مُسَقَّفٍ بِجُلمودٍ، وَ هیلَ عَلیهِ حَفَرُهُ، وَ حُثِیَ عَلیهِ مَدَرُهُ، فَتَحَقَّقَ حَذَرُهُ، وَ نُسِیَ خَبَرُهُ وَ رَجَعَ عَنهُ وَلیُّهُ، وَ نَدیمُهُ، وَ نَسیبُهُ، وَ حَمیمُهُ، وَ تَبَدَّلَ بِهِ قرینُهُ، وَ حَبیبُهُ، وَ صَفیُّهُ، وَ نَدیمُهُ فَهُوَ حَشوُ قَبرٍ، وَ رَهینُ قَفرٍ، یَسعی فی جِسمِهِ دودُ قَبرِهِ وَ یَسیلُ صَدیدُهُ مِن مِنخَرِهِ، یُسحَقُ ثَوبُهُ وَ لَحمُهُ، وَ یُنشَفُ دَمُهُ، وَ یُدَقُّ عَظمُهُ، حَتّی یَومَ حَشرِهِ، فَیُنشَرُ مِن قَبرِهِ، وَ یُنفَخُ فِی الصّورِ، وَ یُدعی لِحَشرٍ وَ نُشورٍ، فَثَمَّ بُعثِرَت قُبورٌ، وَ حُصِّلَت صُدورٌ، وَ جیء بِکُلِّ نَبیٍّ، وَ صِدّیقٍ، وَ شَهیدٍ، وَ مِنطیقٍ، وَ تَوَلّی لِفَصلِ حُکمِهِ رَبٌّ قدیرٌ، بِعَبیدِهِ خَبیرٌ وَ بَصیرٌ، فَکَم مِن زَفرَةٍ تُضنیهِ، وَ حَسرَةٍ تُنضیهِ، فی مَوقِفٍ مَهولٍ عَظیمٍ، وَ مَشهَدٍ جَلیلٍ جَسیمٍ، بَینَ یَدَی مَلِکٍ کَریمٍ، بِکُلِّ صَغیرَةٍ وَ کَبیرَةٍ عَلیمٍٍ، حینَئِذٍ یُلجِمُهُ عَرَقُهُ، وَ یَحفِزُهُ قَلَقُهُ، عَبرَتُهُ غَیرُ مَرحومَةٍ، وَ صَرخَتُهُ غَیرُ مَسموعَةٍ، وَ حُجَّتُهُ غَیرُ مَقبولَةٍ، وَ تَؤلُ صَحیفَتُهُ، وَ تُبَیَّنُ جَریرَتُهُ، وَ نَطَقَ کُلُّ عُضوٍ مِنهُ بِسوءِ عَمَلِهِ وَ شَهِدَ عَینُهُ بِنَظَرِهِ وَ یَدُهُ بِبَطشِهِ وَ رِجلُهُ بِخَطوِهِ وَ جِلدُهُ بِمَسِّهِ وَ فَرجُهُ بِلَمسِهِ وَ یُهَدِّدَهُ مُنکَرٌ وَ نَکیرٌ وَ کَشَفَ عَنهُ بَصیرٌ فَسُلسِلَ جیدُهُ وَ غُلَّت یَدُهُ وَ سیقَ یُسحَبُ وَحدَهُ فَوَرَدَ جَهَنَّمَ بِکَربٍ شَدیدٍ وَ ظَلَّ یُعَذَّبُ فی جَحیمٍ وَ یُسقی شَربَةٌ مِن حَمیمٍ تَشوی وَجهَهُ وَ تَسلخُ جَلدَهُ یَضرِبُهُ زَبینَتُهُ بِمَقمَعٍ مِن حدیدٍ یَعودُ جِلدُهُ بَعدَ نَضجِهِ بِجلدٍ جدیدٍ یَستَغیثُ فَیُعرِضُ عَنهُ خَزَنَةُ جَهَنَّمُ وَ یَستَصرخُ فَیَلبَثُ حُقبَهُ بِنَدَمٍ نَعوذُ بِرَبٍّ قَدیرٍ مِن شَرِّ کُلِّ مَصیرٍ وَ نَسئَلُهُ عَفوَ مَن رَضیَ عَنهُ وَ مَغفِرَةَ مَن قَبِلَ مِنهُ فَهُوَ وَلیُّ مَسئَلَتی وَ مُنحُجِ طَلِبَتی فَمَن زُحزِحَ عَن تَعذیبِ رَبِّهِ سَکَنَ فی جَنَّتِهِ بِقُربِهِ وَ خُلِّدَ فی قُصورِ مُشَیَّدةٍ وَ مُکِّنَ مِن حورٍ عینٍ وَ حَفَدَةٍ وَ طیفَ عَلَیهِ بِکُئوسٍ وَ سَکَنَ حَظیرَةَ فِردَوسٍ، وَ تَقَلَّبَ فی نَعیمٍ، وَ سُقِیَ مِن تَسنیمٍ وَ شَرِبَ مِن عَینٍ سَلسَبیلٍ، مَمزوجَةٍ بِزَنجَبیلٍ مَختومَةً بِمِسکٍ عَبیرٍ مُستَدیمٍ لِلحُبورٍ مُستَشعِرٍ لِلسّرورِ یَشرَبُ مِن خُمورٍ فی رَوضٍ مُشرِقٍ مُغدِقٍ لَیسَ یَصدَعُ مَن شَرِبَهُ وَ لَیسَ یَنزیفُ هذِهِ مَنزِلَةُ مَن خَشِیَ رَبَّهُ وَ حَذَّر نَفسَهُ وَ تِلکَ عُقوبَةُ مَن عَصی مُنشِئَهُ وَ سَوَّلَت لَهُ نَفسُهُ مَعصیَةَ مُبدیهِ ذلِکَ قَولٌ فَصلٌ وَ حُکمٌ عَدلٌ خَیرُ قَصَصٍ قَصَّ وَ وَعظٍ بِهِ نَصَّ تَنزیلٌ مِن حَکیمٍ حَمیدٍ نَزَلَ بِهِ روحُ قُدُسٍ مُبینٍ عَلی نَبیٍّ مُهتَدٍ مَکینٍ صَلَّت عَلَیهِ رُسُلٌ سَفَرَةٌ مُکَرَّمونَ بَرَرَةٌ عُذتُ بِرَبٍ رَحیمٍ مِن شَرِّ کُلِّ رَجیمٍ فَلیَتَضَرَّع مُتَضَرِّعُکُم وَ لیَبتَهِل مُبتَهِلُکُم فَنَستَغفِرُ رَبَّ کُلِّ مَربوبِ لی وَ لَکُم



نتیجه:

حضرت در فن فصاحت و بلاغت هم سر آمد روزگار بودند .

به قول معروف (کلام امیر، امیر کلام )


منبع:

جلد ۱۲امام شناسی، علامه طهرانی، ص۲۷۰

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۹ اسفند ۹۷ ، ۲۳:۳۰
حبیب بهبودی





ازدواج فرزند با مادر




یک روز یک جوان پیش (عمر) می آید، به عمر می گوید مادر من میگوید تو فرزند من نیستی! در حالی که من یقین دارم او مادر من است.

عمر دستور می دهد آن زن را بیاورند، آن زن به همراه ۴ برادر خود و چهل شاهد به نزد عمر می آیند.

عمر به زن می گوید آیا این فرزند توست؟ آن زن می گوید نه ! این فرزند من نیست و من باکره هستم و ازداوج نکردم ! عمر می گوید چه دلیلی بر گفته ی خود دارید؟ آن زن هم به چهل شاهد و ۴ برادر خود اشاره کرد و گفت این شواهد دلیل من هستنند!

عمر دستور داد این جوان را به زندان بیندازید زیرا نسبت زنا به این زن داده است!

در بین راه حضرت علی علیه السلام این جوان را می بیند، می فرماید:

این جوان را به زندان نبرید و بر گردانید پیش عمر.

حضرت علی علیه السلام آن زن و چهل شاهدش  را احضار کردند و فرمودند آیا اجازه میدهید من بین این زن و این جوان قضاوت کنم؟ همه ی آنها گفتند بله شما از همه سزاوارتر هستید.

حضرت فرمودند من این زن را که می گوید این جوان فرزندش نیست به ازدواج با هم در میاورم و خودم مهریه این زن را همین الان می دهم!!!

تا این زن فهمید باید با فرزند خود ازدواج کند سریع گفت آتش آتش من با فرزند خود ازدواج نمی کنم.

بعد گفت این جوان فرزند من است ولی چون شوهر بدی داشتم می خواستم این فرزند به نام من نباشد . و این چهل شاهد هم مرا مجبور به این کار کردند.

اینجا بود که عمر گفت

لولا علی لهلک عمر.  اگر علی نبود عمر هلاک می شد.

(این داستان قریب به مضمون بیان شد برای خواندن کامل داستان به ادرس رجوع شود)


نتیجه:

1_ این داستان به خوبی عدالت و قضاوت حضرت را نشان می دهد، که با قضاوتی عادلانه و هوشمندانه حق را روشن ساخت.

۲_ یک قاضی نباید ساده باشد بلکه با ترفند های مختلف باید دو طرف منازعه را غافلگیر کند و و حق را بدست آورد.


منبع:

  امام شناسی علامه طهرنی  جلد۱۱ قسمت قضاوت های حضرت علی علیه السلام ص ۱۸۶



۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۹ اسفند ۹۷ ، ۰۰:۰۶
حبیب بهبودی




هم شجاع هم خاضع



اگر شخصی شجاع و قوی و نترس باشد، و همچنین در همه ی جنگ ها به عنوان شجاع ترین افراد شناخته شود، معمولا این افراد بسیار با جذبه و خشن می باشند و اصلا روحیه ی لطیف نخواهند داشت.


واگر شخصی عابد و زاهد و خدا ترس باشد معمولا این افراد بسیار لطیف بوده و توانایی انجام کار های خشن را نخواهند داشت!


اما حضرت علی علیه السلام هم شجاع و قوی و نترس و جنگاور بود و هم لطیف و مهربان و خوش برخود!

مثلا از یک طرف در جنگ ها شجاع ترین افراد بود و از طرفی در بین مردم خوش رو ترین افراد به طوری که بعضی ها می گفتنند: حضرت علی علیه السلام خیلی شوخی می کند و همچنین شخصی نباید حاکم شود .

در بعضی روایات داریم حضرت بچه ها را بر کمر خود سوار می کردند و (بع بع) می کردند.

 


نتیجه:

می توان نتیجه گرفت که حضرت علی علیه السلام خودیت و انانیت نداشتنند زیرا معمولا انسان های بی رقیب و بسیار شجاع همیشه با اخم و ابهت و جذبه هستند، و هیچ وقت خود را با چهره ی مهربان و خندان نشان نمی دهند و یا مثلا برای بچه ها بع بع نمی کنند.

و اینکه حضرت این طور بودند نشان گر این است که حضرت جمع صفات متضاده کرده اند که این هم یکی دیگر از فضایل حضرت است.


منبع:

رجوع شود به امام شناسی  علامه طهرانی جلد ۲ . قسمت جمع صفات متضاده حضرت علی علیه السلام.


۲ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۷ اسفند ۹۷ ، ۲۱:۵۳
حبیب بهبودی



اوج مظلومیت


همه شما می دانید که (عمر) حضرت زهراء سلام الله علیها شهید کرده است . و حضرت علی علیه السلام هم مامور به سکوت بودند.


اما اوج مظلومیت اینجاست که (عمر) بعد از چند سال از دختر حضرت علی علیه السلام به نام ام کلثوم خواستگاری کرد،

حضرت علی و ام کلثوم علیهما السلام راضی به این ازدواج نبودند، زیرا مگر انسان با قاتل مادرش ازدواج می کند؟

و (عمر) با قدرت سیاسی و اجتماعی که داشت به زور با ام کلثوم ازدواج کرد، و دو فرزند به نام زید و رقیه از حضرت ام کلثوم سلام الله علیها به دنیا آورد!(۱)


به فدای مظلومیت امیر الومنین .....


منبع:

مناقب ابن شهر اشوب جلد ۲ ص۷۹

جهت مطالعه ی کامل به کتاب امام شناسی،ج۱۵،ص۲۹۷.علامه طهرانی

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۱ اسفند ۹۷ ، ۲۲:۳۸
حبیب بهبودی





توحید با امامت



یکی دیگر از فضایل حضرت علی علیه السلام این است که حضرت در خانه ی کعبه به دنیا آمداند.

هیچکس در تاریخ وجود ندارد که در خانه ی کعبه بدنیا آمده باشد،

و جالب اینجاست که اهل سنت هم به این مطلب اشاره کرداند به این روایت اهل سنت توجه کنید:


حافظ گنجی شافعی در کفایة المطالب، ص 407، آورده است:
امیر مؤمنان علی ـ علیه‌السّلام ـ شب جمعه در 13 ماه رجب در خانه خدا به دنیا آمد،‌ و هیچ کسی قبل از او و بعد از او در خانه خدا به دنیا نیامده است.


خوب علت اینکه حضرت در خانه ی خدا چیست؟

جواب این است که ما بفهمیم ولایت و امامت با توحید و خدا پرستی معیت و سنخیت دارد.

و صد البته تذکر مهمی  است به برادران اهل سنت که بدانند امامت و توحید در یکجا هستنند!!

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۰ اسفند ۹۷ ، ۲۱:۳۲
حبیب بهبودی




اوج مردانگی



همه می دانید که حضرت علی علیه السلام درباره ی قاتل خود فرموده که آب و نان او راقطع نکنید و اگر عفو کنید بهتر است .

حالا سوال اینجاست که چرا حضرت دستور دادن عفو ابن ملجم (قاتل) را دادند؟


جواب این است، به این آیه توجه کنید:

«وَجَزَاءُ سَیِّئَةٍ سَیِّئَةٌ مِّثْلُهَا ۖ فَمَنْ عَفَا وَأَصْلَحَ فَأَجْرُ‌هُ عَلَى اللَّـهِ؛

و جزاى بدى، مانند آن، بدى است. پس هر که عفو کند و نیکوکارى کند، پاداش او بر [عهده‌] خداست.»



در این خداوند می فرماید که اگر شخصی به شما بدی کرد، شما هم مثل آن را می توانید انجام بدهید!

(منظور قصاص است) ولی اگر عفو کنید این کار بهتر است.

و چون حضرت علی علیه السلام مصداق تمام آیات قران است پس باید عفو می کرد تا مصداق این آیه از قرآن هم باشد .


حالا چرا امام حسن علیه السلام قاتل حضرت علی علیه السلام را قصاص کرد آن بحث دیگری است که در مقالات بعدی بیان می کنیم . ان شاالله


منبع:

سوره ی شوری،آیه ۴۰

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۹ اسفند ۹۷ ، ۱۱:۱۸
حبیب بهبودی




این جوری کمک کن!


حضرت علی علیه السلام شبانه برای فقراء غذا می بردند و درب را می زدند و زود خودشان تشریف می برند و علت این کار این بود که آن فقیر با دیدن حضرت علی علیه السلام شرمنده نشود.

فلذا خداوند این آیه را در شان حضرت نازل کرد:

«الذین ینفقون اموالهم باللیل و النهار سرا و علانیة فلهم اجرهم عند ربهم»

«آنها که اموال خود را هنگام شب و روز، در پنهان و آشکار انفاق می کنند مزدشان نزد پروردگارشان است.»


برداشت:

این کمک کردن حضرت را مقایسه کنید با کمک کردن ما!

یک جا منبر رفته بودم، صاحب مجلس ده بار در گوش من گفت حتما فلانی را دعا کن، امشب بانی مجلس اونه!

خوب اگر شما واقعا برای خدا اطعام دادی، چرا این قدر اصرار داری اسمت برده بشه!

تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل


منبع:

سوره ی بقره . آیه ی ۲۷۴


۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۵ اسفند ۹۷ ، ۰۹:۳۷
حبیب بهبودی





قسطی نخرید !



روزى حضرت امیرالمؤمنین على صلوات الله علیه از جلوى مغازه قصّابى که داراى گوشت‌هاى خوبى بود عبور نمود، همین که چشم قصّاب به آن حضرت افتاد، عرضه داشت: یا امیرالمؤمنین! گوشت خوب و مناسبى دارم، مقدارى از آن را براى منزل خریدارى نمائید.

امام على علیه السلام فرمود: پول همراه خود ندارم، قصّاب گفت: مشکلى نیست، من بابت پول آن صبر مى‌کنم؛ و هر موقع توانستى پولش را بیاور.

حضرت فرمود: خیر، من نسبت به خرید گوشت صبر مى‌نمایم؛ و نسیه نمى‌خرم، و بدون آن که گوشت خریدارى نماید به حرکت خود ادامه داد و رفت.


نتیجه:

این سبک زندگی امام و الگوی شیعیان است. متاسفانه الان هر خانواده ایی ده ها وسیله ی قسطی خریداری کرده اند و چنان در باتلاق بدهکاری فرو رفته اند که دیگر جایی برای خلاصی نیست.

بله اگر ضرورت باشد اشکالی ندارد‌. اما خرید لوستر های میلیونی و یا مبل های سلطنتی و هزاران چیز دیگر که فقط جنبه ی فخر فروشی دارد از ضروریات حساب می شود؟

قطعا جواب منفی است .

اما ما می خریم بعد چنان در بدهی و قسط های سنگین فرو می رویم که هر روز آروزی مرگ می کنیم .

اخه بعضی ها میگن مرد و قسطش ، نخیر مرد و بی قسطیش



منبع:

ارشاد القلوب دیلمى، ص 119.

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ اسفند ۹۷ ، ۱۰:۴۴
حبیب بهبودی