انسان کامل هم جاذبه باید داشته باشد هم دافعه !

حضرت علی (علیه السلام ) هم جاذبه داشت و هم دافعه !

امیرالمؤمنین در موضع رحمت، می آید پایین و آن قدر نرم و ملایم می گردد که بیشتر از آن اصلا تصور نمی شود؛

حرکت می کرد در کوچه های کوفه و چشمش می افتد به بیچاره ای و یا به یک یتیمی و یا به یک پیرزنی که آب بر دوش دارد و مشک می برد.

در این حالت همین طور بدون اختیار اشکش جاری می شود و می نشیند با ایتام و فقرا غذا می خورد و لذت می برد و می خندد و خوش است.

حتی در یک جا آمده است که حضرت علی (علیه السلام) چهاردست و پا می‌شدند و بچه یتیم ها را بر کمر خود سوار می کردنند و بع بع برایشان می کردند ! تا آن بچه ها خوشحال شوند!(1)

 

ولی همین حضرت علی (علیه السلام) در آنجایی که ببیند کسی می خواهد به اینها ظلم کند،

ویا انواع و اقسام ظلم و بی عدالتی انجام می‌‌دهد، در اینجا آن غضب حیدری بروز می‌کرد و در مقابل این کار ها‌ی خلاف می ایستاد!

 

وبه طور کلی انسانی کامل است که هم جاذبه و هم دافعه داشته باشد.

 

 

منابع :

1- بحارالانوار، ج 41، ص 52